Trupat e mbretërisë Çin sulmonin mbretërinë Xhao, fqinjen e mbretërisë Vei ndërsa funksionarët e mbretërisë Vei jo vetëm nuk ishin vigjilentë, por mendonin se situata i favorizonte ata. Sipas tyre, në rast se mbretëria Çin e shpartallonte mbretërinë Xhao ata do të lidhnin miqësi me Çin, në të kundërtën edhe ata do të sulmonin mbretërinë Çin dhe do të arrinin fitore të madhe duke shfrytëzuar këtë rast. Por kryeministri i mbretërisë Vei mendonte ndryshe dhe tha se mbretëria Çin kishte shumë komandantë të talentuar, me përvojë të pasur luftarake dhe me siguri do të fitonte. Funksionarët e tjerë e ndërprenë dhe i thanë se edhe shpartallimi i mbretërisë Xhao nuk u prishtet punë, bile mosfuqizimi i një vendi fqinje do t'i favorizonte. Ndërkohë kryeministri tha: "Mbretëria Çin është një vend agresiv dhe nuk do të kënaqet vetëm me shpartallimin e mbretërisë Xhao, ajo do t'i vazhsojë sulmet dhe do të rrezikohet mbretëria jonë." Pastaj ai vazhdoi: "disa zogj nën strehën e një shtëpie kalonin një jetë të gëzuar dhe të lumtur dhe mendonin se foleja e tyre ishte shumë e qetë dhe e sigurtë. Një ditë u prish oxhku i shtëpisë, dhe u dogjën trarët e çatisë, fatkeqësia ishte e pashmangshme, kurse zogjtë të gëzuar si më parë nuk mendonin fare se ndodheshin para një rreziku të madh. Mos vallë edhe ne jemi aq naivë si ata zogjtë?" shtoi ai në fund.

Kështu lindi shprehja "si zogjtë me fole nën strehët e shtëpive" që përdoret për ata që kur jetojnë të gëzuar dhe të qetë, u bigjilencën dhe e harrojnë rrezikun. Në të njëjtën kohë kritikohen edhe ata që rendin pas jetës lluksoze me forcat dhe fuqinë e të tjerëve.