Në kohët e lashta jetonte një farë Niu Çao që në dinastinë Tang mbledhi në një libër shumë legjenda , në njerën prej tyre shkruan: Një mëngjes vere, i riu Guo Han rrinte shtrirë në oborr për t'u freskuar. Papritur ra nga qielli një bukuroshe e pashoqe, e veshur me rroba të bukura dhe të ndritshme. Guo Han i habitur dhe i gëzuar shumë e pyeti se kush ishte dhe ajo tha se ishte endëse në qiell.

Guo Han e nguli vështrimin në rrobat e saj, sepse nuk kishte parë asnjë herë rroba kaq të bukura dhe më e çuditshme ishte se në rroba nuk dukej asnjë qepje. Ai e pyeti bukuroshen se si ishin prerë dhe qepur ato rroba. Ajo i tha: "Këto janë rroba qiellore dhe nuk bëhen si të tjerat me prerje dhe qepje, prandaj nuk kanë asnjë shënje qepjeje."

Kështu lindi shprehja "rroba qiellore pa qepje", që përdoret për një punë të bërë saktë, me shkathë si dhe pa të meta.