Sipas gojëdhënës, në kohë shumë të lashta, në Kinë jetonte një perandor me emrin Jen dhe të bijën Nyva. Një herë ndërsa po lahej në detin Dunhai ajo u mbyt dhe shpirti i saj u bë një zog i zi, me vija në kokë, me sqep të bardhë dhe këmbë të kuqe, që u quajt Xhinvej.

Çdo ditë Xhinvej sillte gurë dhe degë të vogla dhe i hidhete në detin Dunhai për ta mbushur detin dhe të merrte hak. Më vonë u bashkua me një pulabardhë dhe nxorrën shumë zogj, por edhe ata sillnin përditë gurë dhe degë të vogla për ta mbushur detin.

Por deti Dunhai ishte aq i madh dhe i thellë, sa që Xhinvej nuk mund ta mbushte kurrë dhe nuk mund të hakmarrej. Por vullneti i patundur i këtij zogu ishte shumë frymëzues. Kështu që shprehja Xhinvej mbush detin filloi të përdoret si një idiomë për të cilësuar vendomërinë e mostrembjes para vështirësive dhe të hakmarrjes.