Vitin e kaluar, filmi artistik shqiptar 'Parrulla', që përshkruan jeten e shqiptarëve po të asaj periudhe, fitoi 4 çmime të mëdha në festivalin e 14-të kinematografik të Tokios, një nga festivalet më të rëndësishme kinematogradike në botë.

Filmat shqiptarë të viteve 60 dhe 70 u lane përshtypje të thella kinezëve. Edhe sot, popullit kinet i kuitohen shpesh këto filma të bukur dhe gëzohet shumë për suksese e reja të kinematografisë shqiptare.

Menjëherë pas festivalit të 14-të ndërkombëtar kinematografik të Tokio, media e krahinave të ndryshme të Kinës botuan lajmin mbi sukseset e mëdha të filmit shqiptar në këtë festival, ku thuhet se në këtë festival të kategorisë A që zgjati 9 ditë, u regjistruan 140 filma të dërguar nga 24 vende, nga 7 çmimet e shpaluara në këtë festival, filmi shqiptar fitoi 4, duke përfshirë çmimin e filmit më të mirë, pmimin e jurisë, çmimin e regjistir më të mirë për regjisorin shqiptar Gjergj Xhuvani dhe çmimin e artistës më të mirë për artistën shqiptare Luiza Xhuvani, pra filmi shqiptar ishte fituesi më i madh i këtij festival.

Gazeta "Mëngjezi i Pekinit" duke botuar këtë lajm të gëzueshëm tha se "filmi shqiptar 'parrulla' ka tronditur botën", gazeta "Rinia e Pekinit" e botoi këtë lajm nën titullin" Lavdi Shqipërisë".

Siç mësohet, ky film shtjelloi më mënyrë të gjallë një botë absurde. Në natyrën e bukur, fshataret u detyruan të lëviznin gurët për të formuar parrullat politike. Të gjithë artistët e këtij dilmi kanë ardhur nga fshatrat për afër. Sytë e këthjellet të fëmijëve dhe aftësitë e tyre shprehë u lanë njerëzve përdhtypje dhumë të thellë.

Lildhur me këtë film, ambasadori i Shqipërisë në Kinë Kujtim Xhani tha:"Jo vetëm parrulla, edhe filmi shqiptar 'tuneli' mori konkurrime ndërkombëtare, ashtu si filmat shqiptarë që u konkuruan fitimtar në arenën ndërkombëtare, edhe shumë filma kinezë fituan çmime në festivalet e ndryshme të botës."

Filmi artistik kinez " Shfaqja për jetë" është një film që tregon jetën aktuale të një pronareje të restorantit privat për shitjen e qafave të rosave në qytetin Çunqing, të rrethuar nga malet në Kinën perendimore. Pronarja ishte shumë e bukur dhe tërheqëse, shumë vizitorë vinin në restorantin e saj vetëm për të parë bukurinë e saj. Megjithëse pronarja kishte sukses të madh në administrimin e këtij restoranti të vogël, në jetën e saj kishte akoma shumë probleme, ajo quhet të kujdesej për birin e vëllait të madh, për vëllanë e vogël të helmuar nga droga, për rikthimin e dhtëpisë së familjes së tyre të marrë nga të tjerët. Edhe jeta e saj e dashurisë ishte plot zigzake.

Duke folur për çmimin e artistës më të mirë që mori, artistja tao Hon tha me modesti: "Gjatë xhirimit të këtij filmi, nuk mendonja fare për të tjerët, vetëm përqendronja forcat e mira në rolin e mi."

Me përpjekjet e saj, artistja tao Hun u vlerësua lart në këtë festival për arsye se e krijoi me sukses figurën e një femre kineze gjatë reformës shoqërore. Ajo u vlerësua nga juria se e ka kuptuar mirë dhe thellë për bukurinë e rolit dhe ka forcë mahnitëse shprehëse.

Një film kinez që fitoi përnjëherë 3 çmime të mëdha në një festival ndërkombëtar kinematografik, kjo është një gjë e paparë në historinë e kinematografisë kineze.

Duke parë këto suksese të arritura nga filmat shqiptarë e kinezë, në gëzohemi shumë dhe kemi besim të plotë se edhe në të ardhmen, filmat e të dy vendeve tona do të krijojnë çudira të reja.