Pandemia që nisi vitin e kaluar ishte një ngjarje thelbësore, që na ka detyruar të punojmë në një dimension krejtësisht të ri, i cili tani na gjen më pak të çorientuar se në fillim, me një vetëdije më të madhe për cenueshmërinë tonë, por edhe me një energji pozitive për të rifilluar. Këto janë konkluzionet e sondazhit të kompanisë “Lifeed”, që del në përfundimin se shpesh momentet traumatike nuk janë domosdoshmërish negative, por që zhvillojnë aftësi për t'u vlerësuar në sferën profesionale.

Përmes të dhënave është vlerësuar një vetëdije më e madhe për situatën që po përjetohet. Ulja e çorientimit (-39%) tregon se kemi mësuar të jetojmë me pasigurinë që sjell ndryshimi, t'i përshtatemi asaj, duke mësuar.

Sipas sondazhit, është sinjali që tregon aftësinë për të parë një pamje më të madhe, duke thyer një stereotip: njohja, thuajse familjarizimi me dobësinë e dikujt, na bën ta pranojmë atë, duke ulur përpjekjen që do të përfshinte menaxhimin e saj dhe duke na bërë të zbulojmë të reja energjitë.

Nëse vizioni dhe menaxhimi i ndryshimit dhe qëndrueshmërisë janë aftësitë që ndihen më të zhvilluara gjatë këtyre muajve, zbulimi kryesor ka të bëjë me mënyrën e ndryshme të konsiderimit të dimensioneve, jeta dhe puna, të cilat ne nuk përpiqemi t'i mbajmë veçmas, por ndikojnë dhe pasurojnë njëri-tjetrin. Ne e gjetëm veten më të aftë, sepse jemi më të vetëdijshëm se aftësitë dhe burimet që vendosim në jetën private janë të njëjtat që mund t'i përdorim edhe në punë.

Në fillim bllokimi zhduku të gjitha zakonet tona, pastaj valët e reja të infeksioneve na katapultuan në normalin e ri të shënuar nga shqetësimi, pasiguria shëndetësore dhe ekonomike, si dhe distancimi shoqëror për të cilin nuk jemi mësuar.

Ne zakonisht hezitojmë të pranojmë ndryshime në rutinën tonë. Rezistenca ndaj ndryshimit na shtyn të qëndrojmë në zonën tonë të rehatisë. Por kjo tendencë varet kryesisht nga mënyra se si truri ynë normalizon sjelljet dhe rrethanat që po përjetojmë.

Shëndeti është kushti i mjaftueshëm për të qenë në gjendje të kryejmë ato veprime që krijojnë pasuri; atëherë e nevojshme për të qenë në gjendje ta shijojnë atë. Në të vërtetë, nëse vdekja ndikon në shëndetin, pasuria në të vërtetë pengon dhe kriza ekonomike mbetet gjithmonë aty, e paqartë.

Nëse e konsiderojmë që diçka është normale, edhe nëse nënkupton një ndryshim, do të jemi më të gatshëm ta pranojmë atë si pjesë të jetës sonë. Problemi është se koncepti i normalitetit mund të ndryshojë shumë, veçanërisht në rrethana ekstreme, ose të karakterizohet nga një pasiguri e madhe.

Në fakt, të gjithë kemi një lloj radari që na lejon të zbulojmë normalitetin. Ky radar na ndihmon të shmangim sjellje anormale në mënyrë që të futemi më mirë në shoqëri dhe të shmangim refuzimin ose margjinalizimin. Gjithashtu na ndihmon të ndihemi më mirë për vendimet që marrim, sepse në shumë raste normaliteti shërben si një justifikim pas të cilit fshihemi.

Me justifikimin e Covid, janë miratuar rregullore dhe masa shumë të rënda, si sociale dhe ekonomike, që në kohë normale jo vetëm që nuk do të ishin miratuar, por as nuk do të ishin pranuar nga opinioni publik.

Sipas parashikimit të Komisionit Evropian, ekonomia e eurozonës pritet të rritet me 3.8% në vitin 2021 dhe 2022. Zonat e euros dhe ekonomitë e BE-së pritet të arrijnë nivelet e prodhimit para krizës më herët sesa tregohet në parashikimin ekonomik të vjeshtës 2020, kryesisht për shkak të një rritjeje më të fortë se sa pritej në gjysmën e dytë të 2021 dhe në 2022.

Rritja ekonomike pritet të rifillojë në pranverë dhe të marrë vrull në verë ndërsa programet e vaksinimit përparojnë dhe masat gradualisht zvogëlojnë kontrollin. Pamja e përmirësuar e ekonomisë botërore pritet gjithashtu të mbështesë rimëkëmbjen. Ndikimi ekonomik i pandemisë mbetet i pabarabartë në të gjithë shtetet anëtare dhe shpejtësia e rimëkëmbjes gjithashtu pritet të ndryshojë ndjeshëm.

Kriza shëndetësore shkaktoi një goditje serioze në ekonomi dhe recesioni ka prekur çdo aspekt të ekonomisë: shumë qytetarë kanë frikë se mos humbin punën dhe nuk janë të gatshëm të shpenzojnë, ndërsa bizneset përballen me ndërprerje të prodhimit. Qeveritë po shohin të ardhurat nga taksat të ulen dhe shpenzimet e kujdesit shëndetësor të rriten duke rezultuar në një deficit buxhetor dhe borxhe dhe barra financiare në rritje.

Jo vetëm Covid-19, por të gjitha pandemitë në histori kanë sjellë ndryshime sociale dhe ekonomike. Krizat shëndetësore janë përshpejtuese të fenomeneve ekonomike si dhe sociale dhe secila ka lënë një trashëgimi. Udhëtimi në histori shërben për të kuptuar atë që kemi mësuar nga pandemitë e kaluara dhe të përpiqemi të kuptojmë se cili do të jetë efekti me të vërtetë i qëndrueshëm i kësaj pandemie: punë inteligjente, qytete më pak të populluara, ulje e ndarjes digjitale, ekonomi e gjelbër.

Kjo pandemi e tmerrshme nxjerr në pah atë që tregon gjithmonë pamjaftueshmërinë e saj edhe kur shquhet me të madhe si një ilaç: shkenca, ekonomia, politika, pushteti, instinkti dhe ekologjia. Duhet diçka që vjen para çdo përpjekjeje, çdo shkencë, çdo kompetence, çdo norme dhe çdo gjendjeje ekonomike; diçka që i paraprin dhe kalon përmes këtyre veprimeve dhe që në të njëjtën kohë, jo në varësi të tyre, mund të gjenerojë kuptimin e tyre dhe të rigjenerojë vetë jetesën.

Përgatiti: Irma Paloli