Vera Bega është një grua e fortë që ka përballuar dhe vijon të përballojë sfidat e saj. Në moshën 2 vjeçare vajza e saj Sara u diagnostikua me elementë të spektrit autik dhe menjëherë filloi një tjetër jetesë për Verën.
Ajo ka kryer vetëm shkollën e mesme për rrethana familjare dhe sipas saj profesioni i jetës është “Mam” me kohë të plotë.
CMG: Dielli lind dhe dita fillon. Si e përshkruani rutinën tuaj bashkë me Sarën?
Vera Bega: Dita nis me një mëngjes të mirë dhe më pas çdo gjë është e zakonshme si e çdo njeriu tjetër. Në fakt një nga gjërat që jam përpjekur të bëj është që të mos e ngarkoj vajzën time. Njësoj si një njeriu kur i jep shumë punë, ai nuk ka rendiment shumë të lartë.
CMG: Si ka qenë momenti kur kuptuat që vajza juaj ka elementë të spektrit autik?
Vera Bega: Ky rrugëtim ka nisur 12 vite më parë dhe ato janë momente që dhe për t’i risjellë në memorie, të vrasin. Na është dashur kohë ta pranonim apo të kuptonim të vërtetën. Vajza filloi të pakësonte fjalët dhe kontaktin me sy, të cilin ja vendosnim ne. Gjëja më e mirë që është bërë ka qenë që në moshën 2 vjeçare filloi terapinë.
CMG: Meqenëse ju thoni se vajza filloi të pakësonte fjalët, çfarë mendoni se ka ndikuar në moshën 2 vjeçare?
Vera Bega: Unë tashmë kam hequr dorë nga të dashurit për të kuptuar se çfarë ka ndikuar. As nuk dua të rri ta mendoj sepse po mendova për pas do të bëj pas edhe unë. Qëllimi im është të bëj përpara dhe vajza të eci përpara.
CMG: Cilat janë përjetimet e tua si nënë?
Vera Bega: Vajza ime është fëmija im i parë dhe unë nuk di të jem nënë ndryshe. Unë jam nënë në autizëm. Ashtu u mësova dhe ashtu vijoj. Kur një fëmijë është më autizëm në fakt nuk është vetëm fëmija, por e gjithë familja.
Di të them që vajza ime është e lumtur. Nuk di të them çfarë ndodh brenda trurit të tyre, sepse kanë botën e tyre, por emocioni që të japin nëpërmjet syve është i paimagjinueshëm.
CMG: Cila është rrugëzgjidhja juaj?
Vera Bega: Të jetojmë me situatën dhe me realitetin, kjo është zgjidhja jonë. Kur një fëmijë është më autizëm këtë gjë duhet të ulesh dhe ta pranosh dhe ta jetosh jetën me të mirat dhe anët e saj jo të mira. Ne e kemi pranuar tashmë.
CMG: A ka Sara përmirësime?
Vera Bega: Për momentin jemi në një rrugë që është e mirë për të. Sara ndihet mirë në shkollë me miqtë e saj dhe kudo tjetër.
I vetmi problem i yni është që çfarë do të ndodhë me të kur të gjithë të ndjekin një tjetër rrugë dhe Sara nuk do të mundet. Megjithatë në fazën që jemi, kemi përmirësime.
CMG: Cila është puna që ndoqe për të përmirësuar vajzën?
Vera Bega: Fëmijët në autizëm sa të veçantë aq dhe njësoj janë. E vetmja gjë që unë do thoja është që mos u lodhni sepse ajo që ndodh me ne prindërit është që lodhemi kur nuk shohim dritë.
Unë i kam mësuar instiktit dhe ajo që është shumë e rëndësishme është të mos fillojmë dhe të bëjmë terapistin. Ne duhet të jemi prindër, jo terapistë për ta.
CMG: A e jeton jetën si një grua e lirë?
Vera Bega: Më është dashur shumë kohë të kuptoj që edhe unë kam dëshirat e mia si grua. Fillova vonë të kuptoj që autizmi nuk është pengesë për mua për të dalë apo per të shijuar jetën aq sa unë mundem.
Ne kemi nevojë të marrim energji.
CMG: Sa kujdeseni ju vetë për shëndetin tuaj?
Vera Bega: Shumë pak sepse ndoshta ngaqë jemi rritur me frymën që kur bëhesh nënë duhet të jesh e dhënë pas fëmijës dhe bashkëshortit.
CMG: Si sillet Sara në shoqëri dhe si sillet shoqëria me të?
Vera Bega: Sara nuk ka probleme në shoqëri dhe as shoqëria me të dhe madje nuk pres për shoqërinë që të bëjë gjëra më mirë.
Unë nuk mund t’i imponohem shoqërisë. Shteti siguron barazinë ndaj qytetarëve.
CMG: Çfarë shihni në sytë e vajzës tuaj?
Vera Bega: Shkëlqim në sytë e saj dhe që s’i gjej askund është e vetmja gjë që më ngroh zemrën.
CMG: A ke menduar ndonjëherë që nuk mund t'ia dalësh?
Vera Bega: Një prind gjithmonë ia del. Mirë është të jetojmë sot për sot dhe pa menduar se çfarë do të ndodhë më pas. Çdo prind ka forcën e tij dhe do ecë përpara për të bëre çfarë është e mundur.
Ne prindërit që kemi fëmijë me autizëm nuk jemi më të fortë, thjesht besojmë më shumë.
