"Zyra e zërit një plus një" ka qenë më parë zyra e redaksisë së një stacioni radioje jofitimprurës, kurse tani këtu punojnë 7 të rinj me cen në sy dhe një tjetër me cen në këmbë. Ata filluan punën e tyre në mars të vitit 2006 dhe tani bëjnë në javë një program 200-minutësh.

Xie Yan, një nga themeluesit e "Zyrës së zërit një plus një", që ecën me paterica, shkon shpeshherë me shërbim për të punuar si "sytë e udhërrëfyesit " për reporterët e këtij kolektivi që nuk e kanë fare dritën e syve. Ai thotë se në fillim ata donin të bënin vetëm disa gjëra interesante, por më pas vunë re gradualisht se një program radiofonik mund t'u sjellë njerëzve me aftësi të kufizuar fizike më shumë dobi.

"Të gjithë duan të tregojnë kujdes për ne njerëzit me aftësi të kufizuar fizike, pa ditur se çfarë ndihme kërkojmë ne. Ne i kemi të qarta kërkesat tona sipas të metave tona fizike. Për shembull, njerëzit që nuk e kanë dritën e syve, pëlqejnë më shumë programet e radios, madje i marrin ato si partnerë të përjetshëm dhe të domosdoshëm, sepse programet e radios janë një nga kanalet kryesore nga të cilat ata marrin informacione."

Të gjithë pjesëtarët e "Zyrës së zërit një plus një" janë të rinj që kanë lindur pas vitit 1980. Ata kanë pasion e shpirt krijues dhe synojnë për shkencën e teknologjinë e lartë. Të dy drejtuesit e programeve, Qing Feng dhe Li Ning, janë plotësisht të verbër. Por megjithatë, me ndihmën e tingujve sinjalizues, ata mund të shkruajnë shpejt në kompjuter ashtu si njerëzit e shëndetshëm. Programet e tyre karakterizohen nga ngjyrimi "pas vitit '80". Për shembull, ata përdorin në programet e tyre formën e "tabelave të klasifikimit" që përdoret shumë shpesh në internet dhe në media të tjera. Xie Yan foli edhe për vështirësitë që hasin njerëzit me aftësi të kufizuar fizike në jetën e përditshme.

"Kur marrin pjesë në ndonjë mbledhje, njerëzit me aftësi të kufizuar fizike mund të bien ngushtë në disa raste. Për shembull, pa një gyp thithës në gotën e ujit, njerëzit me të dy krahët e gjymtuar nuk kanë si të pinë. Në restorant vetëshërbimi, njerëzit që ecin me paterica nuk i marrin dot ushqimet pa ndihmën e të tjerëve. Ndoshta vështirësitë e njerëzve me aftësi të kufizuar fizike ju duken më afër, kur unë i shpjegoj në këtë mënyrë. Besoj se nganjëherë edhe ju njerëzit e shëndetshëm mund të ndesheni me vështirësi të tilla."

Pjesëtarët e "Zyrës së zërit një plus një" krenohen për kryeveprën e tyre të re, programin radiofonik 100-pjesësh "I dua lojërat paralimpike", ku lojërat paralimpike trajtohen nga këndvështrimi i njerëzve me aftësi të kufizuar fizike.

Qing Feng, kryeredaktori i këtij programi, foli për përmbajtjen e tij të përgjithshme.

"Ky program përbëhet nga 100 pjesë. Për ta bërë atë, ne ftuam shumë njerëz me aftësi të kufizuar fizike që folën për pjesëmarrjen e tyre në lojërat paralimpike, specialistë përkatës që folën për parimet e këtyre lojërave dhe vullnetarë nga qarqe të ndryshme që u shërbejnë njerëzve me aftësi të kufizuar fizike ose që i ndihmojnë ata në ndeshjet e garat sportive. Disa vullnetarë të lojërave paralimpike janë njerëz me aftësi të kufizuar fizike."

Krahas njoftimeve përkatëse mbi njerëzit me aftësi të kufizuar fizike, ata ftuan edhe disa nga gjiri i tyre të flasin për ngjarjet në jetën e vet.

Ndoshta dikush thotë se përmbajtja e këtij programi nuk ka shumë lidhje me lojërat paralimpike, kurse Qing Feng mendon ndryshe për këtë. 

"Një nga pikat e domethënies origjinale të lojërave paralimpike është që, me anë të këtyre lojërave, të gjithëve t'u jepet rasti të kenë kontakte të drejtpërdrejta me njerëzit me aftësi të kufizuar fizike dhe të njohin më shumë jetën e tyre. Ne shpresojmë se paraqitja e njerëzve me aftësi të kufizuar fizike në këtë program do ta ndihmojë shoqërinë në njohjen e mëtejshme të këtij grupi njerëzish."

Në Lojërat e veçanta olimpike të Shangait të vitit 2007, pjesëtarët e "Zyrës së zërit një plus një" tërhoqën vëmendjen e gazetarëve të shumtë. Besojmë se edhe në lojërat paralimpike të Pekinit, ata do të jenë pika më e ndritshme jashtë fushës së ndeshjeve e garave. (Zheng) (Artan)