Më 15 janar 1955, kryeministri i Indonezisë në emër të kryeministrave të Birmanisë, Ceilonit, Indisë, Pakistanit i dërgoi një telegram qeverisë kineze, ku ishte ftuar Kina të marrë pjesë në Konferencën e vendeve Azi-afrikane, që mbahej po atë vit në Bandong. Më 10 shkurt, kryeministri Çu En Lai, në emër të qeverisë kineze, i dërgoi një telegram përgjigjeje, ku u shpreh dakord për pjesëmarrje në këtë konferencë.

Për Konferencën e vendeve Azi-afrikane, SHBA-ja dhe vende të tjera perëndimore që në fillim mbajtën qendrim shumë armiqësor dhe nëpërmjet formave të ndryshme, si "ndihma ekonomike" etj. orvateshin të përçanin vendet Azi-afrikane. Më 11 prill, aeroplani "Princesha e Kashmirit" e Kompanisë indiane të aviacionit civil, të cilin e kishte marrë me qira delegacioni kinez, 5 orë pas nisjes nga aeroporti Kai Tak i Honkongut shpërtheu në hapërisën ajrore mbi detin e Kinës jugore. Vdiqën 11 punonjës të delegacionit kinez dhe të delegacionit vietnamez si dhe gazetarë kinezë dhe të huaj që i shoqëronin. Kurse kryeministri Çu En Lai qe me fat, sepse ishte ftuar për vizitë në Birmani dhe e pat ndryshuar linjën e udhëtimit. Këtë incident e kurdisi CIA dhe e vunë në zbatim spiunët taivanezë.

Nga 18 deri më 24 prill, u zhvillua Konferenca e vendeve Azi-afrikane në Bandong, në të cilën morën pjesë 29 vende, Kina ishte një nga 2 vende socialiste pjesëmarrëse në këtë konferencë, duke u bërë objektivi i kontradiktave të saj. Për të bërë që 29 vende pjesëmarrëse të arrijnë unanimitet në përgjithësi, delegacioni qeveritar kinez, i kryesuar nga kryeministri Çu En Lai zhvilloi një diplomaci të shkathët dhe frytdhënëse. Fjalimin me shkrim të përgatitur më parë ata ia shpërndanë përfaqësuesve të vendeve të ndryshme dhe, duke shfrytëzuar kohën e shkurtër të pushimit të konferencës, hartuan fjalimin plotësues. Këtë fjalim e përshkojnë nga fillimi deri në fund parimet e "kërkimit të pikave të përbashkëta me gjithë divegjencat" dhe të "bashkekzistencës paqësore". Konferenca e vendeve Azi-afrikane shënoi një sukses të madh të veprimtarisë diplomatike të Kinës si dhe hapin e parë të Kinës për të gjetur përkrahjen e vendeve Azi-afrikane dhe për të nxitur shkëmbimet me këto vende. (Pina)