Agjenda e Konferencës Azio-afrikane

Nga 18 prilli deri 24 prill të vitit 1955, në qytetin Bandong të Indonezisë u hap Konferenca e Bandong-ut. Birmania, Sri Lanka, India, Indonezia, Pakistani, Afganistani, Kamboxhia, Kina, Egjipti, Etiopia, Gana, Irani, Iraku, Japonia, Jordania, Laosi, Libani, Liberia, Libia, Nepali, Filipinet, Arabia Saudite, Sudani, Siria, Tajlanda, Turqia, Republika Demokratike e Vjetnamit, Jemeni dhe Pjesa Jugore e Vjetnamit çuan delegacionet e tyre për të marrë pjesë në këtë konferencë.

Në këtë konferencë u bisedua gjerësisht për luftën kundër kolonialimit, për paqen botërore, bashkëpunimin ekonomiko-kulturor të vendeve pjesëmarrëse dhe për probleme të tjera.

Për shkak se delegacioni i kryesuar nga ish-kryeministri i Kinës, Zhou Enlai dhe delegacionet e tjera pjesëmarrëse u përpoqen shumë, komploti i imperializmit për të çuar dëm këtë konferencë dështoi. Dhe kjo konferencë pati suksese të mëdha.
Në rezolutën që lidhet me drejtat e njeriut dhe me vetëvendosjen, ka përmbajtje që përkrahin parimin themelor të të drejtave të njeriut dhe vetëvendosjen e kombit sipas Kartës së OKB-së; ka përmbajtje që dënojnë politikën e izolimit të kombit dhe të diskriminimit të kombit; ka përmbajtje që përkrahin të gjitha luftërat për të kundërshtuar diskriminimin e kombit.

Në rezolutën e manifestit që lidhet me nxitjen e paqes botërore dhe e bashkëpunimit, pohohet dëshira e përbashkët e popujve azio-afrikanë për të kundërshuar luftën agresive dhe për të ruajtur paqen botërore. Në këtë manifest shënohen 10 parime.
Ata janë "1, respektimi i të drejtave thelbësore të njeriut sipas parimeve dhe doktrinës së Kartës së OKB-së. 2, respektimi i sovranitetit dhe i tërësisë territoriale të të gjitha vendeve. 3, pranimi i barazisë së të gjithë kombeve dhe të gjitha vendeve. 4, mosndërhyrja në politikën e brendshme të vendeve të tjera. 5, respektimi i të drejtës së vetëmbrojtjes në mënyrë vetiake ose kolektive të çdo vendi sipas Kartës së OKB-së. 6, mospërdorimi i mbrojtjes kolektive me shërbim të interesave për ndonjë fuqi të madhe; mosushtrimi i presionit të kujtdo vendi mbi vendet e tjera. 7, mosndërhyrja dhe moskërcënimi me forca të armatosura ose me veprime agresive në tërësinë territoriale dhe në pavarësinë politike të kujtdo vendi. 8, zgjidhja e konflikteve ndërkombëtare në mënyra paqesore të zgjedhura nga palët përkatëse ose nëpërmjet bisedimeve, ndërmjetësimeve, arbitrazheve dhe mënyrave juridike sipas Kartës së OKB-së. 9, nxitja e bashkëpunimit reciprok. 10, respektimi i drejtësisë dhe i detyrimeve ndërkombëtare.

Këto 10 parime janë vazhdimësi e 5 parimeve të bashkekzistencës paqesore, të propozuara nga Kina, India dhe Birmania. Ato kanë orientuar vendet që dëshirojnë të bashkekzistojnë në mënyrë paqesore dhe të bashkëpunojnë në mënyrë miqësore.

Për të nxitur bashkëpunimin e miqësinë të vendeve azio-afrikane, u miratua rezoluta e bashkëpunimit ekonomik e kulturor. Në rezolutën që lidhet me bashkëpunimin ekonomik theksohet se ekziston dëshira për bashkëpunim ekonomik në bazë të respektimit reciprok të sovranitetit të vendeve dhe të interesave reciproke.

Në rezolutën që lidhet me bashkëpunimin kulturor, u dënuan ushtrimi i presionit të kolonializmit dhe racizmit mbi kulturën kombëtare të popujve azio-afrikane dhe bllokimi i shkëmbimit kulturor të vendeve azio-afrikane. Në këtë rezolutë pohohen kërkesat e popujve azio-afrikanë për rifillimin e kontakteve kulturore origjinale dhe për shkëmbime kulturore të reja.

Në fund të kësaj konference u miratua "Komunikata e fundit e Konferencës Azio-afrikane". (U Sen)