Çu En Lai lindi më 5 maj të marsit 1898 në qytetin Huaian të provincës Jiangsu. Më 1913 ai filloi të mësonte në shkollën e mesme Nankai të qytetit Tianjing.

Më 1917 ai shkoi për studime në Japoni dhe më 1919 u kthye nga Japonia. Ai mori pjesë në lëvizjen e 4 Majit, organizoi Shoqatën Juevu për t'u marrë me veprimtari revolucionare antiimperialiste dhe aintifeudale. Nga viti 1920 deri në vitin 1924 ai ndodhej në Francë dhe Gjrmani për studime dhe punë, ku propagandonte marksizmin në gjirin e studentëve dhe puntorëve kinezë në Evropë dhe nisi të organizonte Partinë Komuniste të të rinjve kinezë në Evropë, e cila u bashkua me Partinë Komunite të Kinës më 1922 dhe Çu En Lai u emërua sekretar i Organizatës së përgjithshme të Rinisë Socialiste Kineze në Evropë dhe mori pjesë në punën drejtuese të organizatës së përgjithshme të PK të Kinës në Evropë, duke luajtur një rol shumë të madh për konsolidimin e partisë dhe rinisë socialiste të atëhershme.

Në gusht të vitit 1824 ai u kthye nga Parisi në atdhe dhe punoi si shefi i Drejtorisë Politike të Akademisë Ushtarake Huangpu dhe kryetar i Komitetit të PK të Kinës për provincat Guangdong dhe Guangxi dhe nën drejtimin e tij u krijua regjimenti i pavarur Yeting si forcë e armatosur e udhëhequr direkt nga PK e Kinës. Në shkurt dhe tetor të vitit 1925 ai udhëhoqi marshimin e parë dhe të dytë drejt lindjes dhe në dimër të vitit 1926 shkoi për të punuar në Shanghai. Në mars 1927 ai udhëhoqi kryengritjen e 3-të të armatosur të punëtorëve që u kurorëzua me sukses, në gusht të këtij viti ai udhëhoqi kryengritjen e Nanchanit, duke lëshuar të shtënën e parë të pushkës kundër reaksionit gomindanas, duke dhënë kontribut të madh për krijimin e ushtrisë popullore. Në "mbledhjen e 7 gushtit" 1927 u zgjodh kanditat i Byrosë Politike të KQ të PK të Kinës. Më 1928 ai mori pjesë në Kongresin e 6-të të PK të Kinës, ku mbajti një raport mbi problemet ushtarake dhe organizative. Më vonë ai u mor me punë ilegale në Shanghai dhe punoi si drejtor i Drejtorisë Organizative dhe sekretar i Komisionit Ushtarak Qendror të PK të Kinës, botoi artikujt "Të zhduket plotësisht vetëdija joproletare në parti" dhe "Udhëzimet e KQ të PK të Kinës për Komisionin e Frontit të armatës së 4-të të Ushtrisë së Kuqe". Pas hyrjes, në dhjetor 1931, në bazat mbështetëse revolucionare u emërua sekretar i KQ të PK të Kinës në zonat e sovjetit, komisar i përgjithshëm i Ushtrisë së kuqe të punëtorëve dhe fshatarëve kinezë dhe komisar i armatës së saj të parë, nënkryetar i Komisionit Ushtarak Revolucionar Qendror.

Në pranverë të vitit 1933, së bashku me Çu De-në udhëhoqën dhe komanduan luftimin kundër "rrethimit dhe asgjësimit" të 4-të të armikut dhe arritën fitoren e madhe. Në mbledhjen e Zunyi-së në janar të vitit 1935, ai përkrahu vendosmërisht vijën e drejtë të Mao Cedunit, duke luajtur një rol shumë të rëndësishëm për vendosjen e pozitës udhëheqëse të Mao Cedunit në gjithë partinë. Pas kësaj mbledhjeje ai u emërua nënrkyetar i Komisionit Ushtarak Revolucuionar Qendror dhe një nga 3 anëtarët e Grupit Komandues Ushtarak Qendror. Në dhjetor 1936 ai shkoi në qytetin Sian si përfaqësues fuqiplotë i PK të Kinës për bisedime me Çan Kaishinë e arrestuar dhe zgjidhi në mënyrë paqësore ngjarjen e Sianit. Gjatë periudhës së luftës kundër pushtuesve japonezë, ai punoi si përfaqësues i KQ dhe sekretar i Drejtorisë së Jugut të PK të Kinës, zv.drejtor i Drejtorisë Politike të Komitetit Ushtarak të qeverisë gomindanase dhe u mor për një kohë të gjatë me punën e partisë dhe me punën e frontit unik në selinë e qeverisë gomindanase në Vuhan dhe Chongqin. Në gusht të vitit 1945 ai shkoi bashkë me Mao Cedunin në qytetin Chongqing për të zhvilluar bisedime me partinë gomindanase, pas nënshkrimit të "marrëveshjes së 10 tetorit", në krye të një delegacioni të PK të Kinës punoi në Chongqing dhe Nanjing.

Në nëntor 1946 u kthye në Yenan nga Nanjingu. Në mars 1947, kur trupat gomindanase sulmonin zonën midis provincave Shanxi-Gansu-Ningxia, ai luftonte në zonën veriore të provincës Shanxi dhe në gusht të këtij viti u emërua nënkryetar i Komisionit Ushtarak Qendror dhe si i ngarkuari me punën e shefit të Shtabit të Përgjithshëm të Komisionit Ushtarak Qendror. Në shtator 1948 mori pjesë në udhëheqjen dhe komandimin e 3 operacioneve të mëdha Liaoshen, Pingjin dhe Huaihai, duke pasur merita të padikutueshme për përmbysjen e sundimit reaksionar gomindanas, për marrjen e pushtetit me forca të armatosura dhe për shpalljen e Kinës së re socialiste. (Pina)