Në trajtimin e marrëdhënieve kino-indiane u parashtruan për herë të parë me shkrim 5 parimet e bashkekzistencës paqesore

Më 26 janar të vitit l951, Mao Ceduni dhe Cu Enlai morën pjesë së bashku në pritjen e shtruar nga ambasadori i Indisë në Kinë me rastin e festës kombëtare, duke nxitur së bashku zhvillimin përpara të marrëdhënieve kino-indiane.

Në fund të dhjetorit të vitit l952, delegacioni qeveritar i Indisë bëri një vizitë në Kinë për të biseduar me qeverinë

kineze problemin e të drejtës së privilegjuar të Indisë në Tibetin e Kinës, që ka mbetur që nga koha e kolonizatorëve anglezë.

Si bazë e këtyre bisedimeve, liderët kinezë parashtruan për herë të parë 5 parimet e bashkekzistencës paqesore. Pas bisedimeve 4 muajshe, të dyja palët nënshkruan zyrtarisht më 29 prill l954 "marrëveshjen kino-indiane të tregtisë dhe të komunikacionit midis Tibetit të Kinës dhe Indisë". Në parathënien e kësaj marrëveshjeje thuhet "Për të nxitur tregtinë dhe shkëmbimet kulturore midis Tibetit të Kinës dhe Indisë dhe për zhvillimin e kontakteve midis popujve të dy vendeve, Qeveria qendrore popullore e RP të Kinës dhe qeveria Republikës së Indisë ranë dakort të nënshkruajnë këtë marrëveshje në bazë të respektimit të sovranitetit dhe tërësisë territoriale të njera tjetrës, të mossulmimit reciprok, të mosndërhyrjes në punët e brëndshme të njera tjetrës, të barazisë dhe leverdisë reciproke dhe të bashkekzistencës paqesore." Ky është shënimi i parë i 5 parimeve të bashkekzistencës paqesore në një dokumet diplomatik.

Gjatë vizitës së Çu Enlait në Indi, u konfirmuan zyrtarisht 5 parimet e bashkekzistencës paqesore si kriter i trajtimit të marrëdhënieve ndërkombëtare.

Më 24 prill të vitit l954, Çu Enlai dhe shoqëruesit e tij morën pjesë në Konferencën e Gjenevës. Më 26 prill, duke mbajtur një fjalim në këtë konferencë, Cu En lai tha : " Vendet e Azisë duhet të përgjigjen për problemet e Azisë. Ne nuk do të monopolizojmë të drejtën e fjalës së vendeve aziatike, por duke diskutuar problemin e diskrikiminimit dhe shtypjes së popujve aziatikë nga vendet e tjera, nuk mund të nënvlerësojmë frymën dhe mendimet e popujve aziatikë. "

Kryeministri i Indisë Niheru, pasi u njoh me qëndrimin e Çu Enlait mbi problemin aziatik, e vlerësoi lart atë.

Më 27 qershor të vitit l954, duke iu përgjigjur pyetjes së një gazetari indian në një konferencë shtypi, Çu Enlai tha se "vendet pavarësisht në se janë të mëdha apo të vogla, me çfarë do lloj sistemesh shoqërore, qofshin mund të bashkezistojnë në paqe.

Kryeministrat e Kinës dhe Indisë realizuan shqyrtimin e deklaratës së përbashkët midis dy vendeve gjatë 6 bisedimeve, ku u shpall zyrtarisht përcaktimi i 5 parimeve të bashkekzistencës paqesore si kriter orientues i marrëdhënieve midis dy vendeve.

Para paraqitjes së 5 parimeve të bashkekzistencës paqesore, liderët e vendeve të ndryshme të botës i vlerësuan lart ato, edhe liderët e kampit perendimor shpallën se mund të bashkekzistojnë në paqe me vendet socialiste. (zhai)