Të dashur dëgjues, gjatë vitit 2004 kishte një ngjarje tjetër të madhe për Redaksinë tonë të gjuhës shqipe ishte 35-vjetori i hapjes së emisioneve të gjuhës shqipe të Radios së Jashtme të Kinës.

Sapo kolegia ime Vang Lei më kërkoi të flasë pak për këtë ngjarje, këtu unë desha të them se ky përvjetor jubilar për ne ishte në fakt një përgjigjësim i punës sonë 35-vjeçare dhe njëkohësisht shërbeu si pikënisje e re për rrugën tonë të ardhshme.

Për t'i kushtuar kësaj ngjarje të shënuar kemi përgatitur shumë programe të posaçme, kemi botuar edhe gazetën: "Dritarja". Kemi përgjigjësuar punën tonë dhe përvojën tonë të punës 35-vjeçare, kemi parashtruar edhe planin dhe detyrat tona për lënien e stafetës tek brezi i ri.

Përveç këtyre, organizuam edhe një takim të madh solemn në Pekin në qershor të vitit 2004, ku morën pjesë zv-drejtori i Radios së Jashtme të Kinës Zhao Tieqi, ambasadori i Shqipërisë në Kinë zoti Kujtim Xhani e personat e ambasadës shqiptare, si dhe kolegët tanë, shqipfolësit kinezë në Pekin, të cilët na uruan jubileun 35-vjetor të hapjes së emisionit tonë në gjuhën shqipe dhe na paraqitën edhe shumë shpresa. Për takim të madh bëmë një program të posaçëm që e transmetuam, ndoshta ju, të dashur dëgjues, e keni ndjekur në radio.

Këtu, ju përmendim në veçanti takimin e madh të bukur me dëgjuesit shqiptarë më 26 nëntor në Tiranë, që organizuam me rastin e 35-vjetorit të hapjes së emisionit të gjuhës shqipe, kësaj ngjarje të shënuar edhe për dëgjuesit shqiptarë. Këtë takim me dëgjuesit shqiptarë në Tiranë e kemi planifikuar para shumë kohësh, dhe ëndrronim e mezi prisnim të takoheshim me ju në Tiranë.

Duke qenë në Tiranë për përgatitjen e këtij takimi të parë në Tiranë me dëgjuesit shqiptarë, unë iu përvesha punës intensive, për t'u lidhur me ta një nga një. Për ata, që na kishin njoftuar më parë numrat e telefonit, ishte më lehtë, kurse për ata, që nuk na kishin njoftuar numrat e telefonit, i njoftuam nëpërmjet postës ose internetit, por me shumë ngadalë. Unë isha pak e mërzitur për shkakun e datës së mbajtjes së këtij takimi, që më afrohej gjithnjë e më shumë. Kështu unë gjeta një mënyrë pët të njoftuar dëgjuesit shqiptarë nëpërmjet Radios sonë dhe njëkohësisht nëpërmjet Radio-Tiranës. Kolegët shqiptarë më ndihmuan shumë, edhe këtu, duke shfrytëzuar këtë rast, u shpreh atyre falenderime të sinqerta.

Me të dëgjuar njoftimet tona në radio, shumë dëgjues shqiptarë kishin ardhur në kohë, atë ditë në takimin tonë. Disa erdhën duke marrë me vete edhe letrat e njoftimit, që u dërguam. Një gjë më ka prekur më shumë se zoti Qarmil Qela nga Shkodra, pasi mori vesh nga Radio njoftimin e organizimit të takimit tonë, më mori në telefon dhe thoshte se donte të fliste me Daminin, unë i thashë se "jam Damini", ai u gëzua shumë dhe më tha se do të merrte pjesë patjetër në takim, se është një dëgjues i rregullt, por i panjohur për mua. Më 26 nëntor mesditë, në takimin tonë erdhën një çift, një burrë i verbër me një palë syzë të zezë, i përkrahur nga e shoqja. Ai ishte zoti Qarmil Qela me gruan e tij. Kjo gjë më ka tronditur në zemër, sa i mirë që është dëgjuesi ynë i dashur Qermil Qela! Atë ditë ai pas tri orë udhëtimesh erdhi në Tiranë me ndihmën e të shoqes, për të marrë pjesë në takimin tonë. Këtu, para mikrofonit të Radios së Jashtme të Kinës, unë ju shpreh juve, zotit Qarmil Qela dhe familjes suaj përshëndetjet e ngrohta të mia dhe të të gjithë kolegëve tanë! Ju urojmë gëzuar Vitin e Ri 2005, shëndet të plotë dhe lumturi në familje! Në se keni mundësi, na lidheni me ne në postë ose me telefon, na njoftoni adrresën tuaj, ne do t'ju dërgojmë urimet tona!

Ai takim i madh me dëgjuesit tanë në Tiranë, për mua ishte për herë të parë dhe më ka lënë mbresa shumë të thella, që nuk do ta harroj kurrë, sepse isha aq e emocionuar sa që nuk e mbaja dot veten, bile harrova t'i përshëndesja një nga një dhe të biseoja pak më gjatë me ta. Kjo ishte një keqeardhje e madhe për mua. Unë pres të marrë pjesë edhe një herë në takim me dëgjuesit e dashur shqiptarë!