Në një atmosferë shumë të ngrohtë të miqësisë midis popujve kinez e shqiptar, mbajtën fjalime të ngrohta kryetari i Shoqatës së miqësisë Shqipëri-Kinë zoti Bujar Bedalli dhe ambasadori fuqiplot i Republikës Popullore të Kinës në Shqipëri, zoti Tian Changchun. Pas mbajtjes së fjalimeve korrespondentja e Radios së Jashtme të Kinës e sektorit të gjuhës shqipe Hë Daming, që ishte e ftuar në këtë takim, e intervitoi kryetarin e Shoqatës zotin Bujar. Në fillim ai tha:

"Jam shumë i gëzuar që sot, me rastin e 55-vjetorit të lidhjes së marrëdhënieve diplomatike midis Shqipërisë dhe Kinës, ishim bashkë në një darkë shumë të këndëshme. Tërë shokët shqiptarë ishin shumë të lumtur për sukseset që ka arritur populli kinez. Unë mund të them, plot dëshirë, që i gjithë populli shqiptar, e gjithë shoqata e miqësisë Shqipëri-Kinë i urojnë popullit kinez suksese të mëtejshme në rrugën e drejtë që ka nisur."

Nga buzëqeshja e tij dhe nga fjalët që ka thënë, korrespondentja jonë kuptoi se ai është më të vërtetë kryetari i një shoqate të miqësisë, sepse ushqen një ndjenjë të veçantë miqësie ndaj popullit kinez.

Ai vazhdoi:

"Ne na bën me të vertetë përshtypje që Kina ka ecur kaq shumë përpara. Por ne gëzohemi që Kina të cë akoma më përpara për të mirën e popullit të Kinës, por edhe për të mirën e gjithë botës, sepse Kina është një forcë e padiskutueshme në botë."

Zoti Bujar Bedalli dhe bashkëshortja e tij, si dhe shumë bashkëstudentë shqiptarë, që kanë mbaruar studimet në Kinë, takohen shpesh në Tiranë dhe flasin gjuhën kineze dhe për Kinën, që u ka lënë përshtypje të thella. Këta quhen tani kinezçefolës, ashtu si ne që kemi mbaruar studimet në Shqipëri e quhemi shqipfolës.

Pasi, mori vesh se në këtë takim shumica e pjesëmarrësve ishte kinezçefolës, Damini u gëzua shumë dhe u tregoi se në Kinë ka një organizatë popullore të madhe, që quhet Shoqata e ish-studentëve kinezë që kanë studiuar në Amerikë e Evropë, në të ka edhe një degë të ish-studentëve kinezë në Evropën Lindore, ku përfshihen edhe ata që kanë studiuar në Shqipëri. Ajo u tha se edhe këta shqipfolës takoheshin shpesh në Pekin, në selinë e Përgjithshme të Shoqatës, ose në ambasadën e Republikës së Shqipërisë, apo në Radion e Jashtme të Kinës.

Zoti Bujar Bedalli i tha Daminit se pjesa më e madhe e pjesëmarrësve në takim ishin studentë shqiptarë që kanë mbaruar univesitetet në Pekin, Shangai, Tiancin, Hanzhou etj., ata kanë punuar në të gjitha veprat që janë ndërtuar në Shqipëri me ndihmën e Republikës Popullore të Kinës në vitet 60-të., si në kombinatin metalurgjik të Elbasanit, në Azotikun e Fierit, në Superfosfatin e Laçit. Ata, pra,që ata jo vetëm kanë studiuar në Kinë, por edhe kanë punuar bashkë me specialistët kinezë të këtyre veprave në Shqipëri.

Korrespondentja e Radios së Jashtme të Kinës Damini pa nga afër se këta ish-studentë shqiptarë në Kinë janë rreth moshës 60-vjeçare dhe kanë dëshirë të madhe të shkojnë përsëri në Kinë, për t'u çmallur dhe për të parë pamjen e tanishme të Kinës.

Zoti Bujar tha:

"E vërteta është se të tërë e dëgjojnë shumë për Kinën, por pak kanë patur mundësi të shkojnë në Kinë, për të parë Kinën e vërtetë. Ne do të mundohemi, do të organizojmë, ndoshta vajtjen në Kinë edhe një çkë më të madhe."

Këtu ai foli edhe për vizitën e tij në maj të këtij në Kinë me ftesën e kryetarit të Shoqatës së popullit kinez për marrëdhëniet miqësore me jashtë Cheng Haosu. Në takimin me kryeministrin kinez, kur kryeministri e pyeti si e gjente Pekinin, ai tha se nuk mundi ta gjente Pekinin se Pekini ka humbur. Ai i tha se pas 37 vjetëve, pa vajtur në Kinë, vuri re ndryshimet kolosale të Kinës, jo ndryshime, por ai gjeti një Kinë krejt të re. Ai tha se nuk i njohu fare ato lagje dhe atë shkollë ku dikur kishte studiuar, atë Pekin dhe atë Shangai fare të panjohur. Pekini është krejt i ri dhe Shangai është krejt i ri. Ai tha gjithashtu se edhe i tërë populli kinez ka ndryshuar nga metaliteti. Kinezët janë bërë një popull i lirë dhe i hapur, flasin dhe veprojnë pa frikë për të mirën e vet, të familjes së tyre. Bujari tha se ka shumë shumë për të treguar, por sado shumë fjalë të thotë, nuk mund të flasë dot kurrë për ato që ka parë.

Më në fund zoti Bujar Bedalli i tregoi Daminit se shoqata e tij ka mbi 150 anëtarë, që janë kinezçefolës dhe ata që kanë punuar nëpër vepra me shokë kinezë. Ai tha se sapo u formua në qyteitn e Vlorës një degë e shoqatës së miqësisë Shqipëri-Kinë dhe beson se edhe në qytete të tjera do të formohen degë të tjera. Ai shfaqi dëshirën që të forcohen në të ardhmen lidhjet midis shoqatës së tij dhe shoqatës së ish-studentëve kinezë në Amerikë e Evropë, sepse këto shoqata shprehin ato që shprehin populli shqiptar dhe populli kinez. Dhe ajo është më e rëndësishme, thotë zoti Bujar. Edhe Damini është dakort me mendimin e tij. ( Daming )